ξενιτιά

όλοι τον ήλιο τον τηρούν που πάει να βασιλέψει και η κόρη που χει τον καημό

τον πέλαγο αγναντεύει, βλέπει καράβια που ρχόνται βαρκούλες που αραδιάζουν

- κατέβα μάνα ρώτα τα, κατέβα ξεταξέ τα, μην είδαν μην αλόασιαν τον ψεύτη της αγάπης..

σε ποια λιμάνια βρίσκεται σε ποια ταβέρνα πίνει;

τίνος ματάκια τον κοιτούν και τα δικά μου κλαίνε;

τίνος χειλάκια τον μιλούν και τα δικά μου σκάζουν;

τίνος χεράκια τον κερνούν και τα δικά μου τρέμουν;

τίνος καρδιά τον χαίρεται , δική μου αναστενάζει;

κάνω να τον καταραστώ και πάλι τον λυπάμαι..εγώ θα τον εκαρτερώ και ο Θεός ο,τι θέλει ας κάνει...

( ευχαριστούμε την κυρία Ελένη Κερασοβίτη)