κόοολιαντα μέεελιαντα δώσε μπάμπου κλούρα και στον παππού μια λούρα.
..έτσι φώναζαν παλιά στο χωριό, τις μέρες εκείνες που ήταν γεμάτο από παιδιά και ξεχυνόντουσαν παντού στους δρόμους για να παίξουν τα κάλαντα...δεν είχαν τριγωνάκι, η φωνούλα τους αρκούσε για να ακουστεί η όμορφη γιορτινή μελωδία....τα νοικοκυριά τα περιμένανε με ανοιχτές αγκάλες να δώσουνε χρήματα κανένα εικοσάρικο η πενηντάρικο ( δραχμές πάντα) άντε και κανένα κλούρι...
θα παρατηρήσατε οτι μιλάω στο τρίτο πληθυντικό και αυτό γιατί _ποτέ μου δεν κατάλαβα τον λόγο- εμείς τα κορίτσια απαγορευόταν να παίξουμε τα κόλιαντα θα μας κατρανώσουν μας έλεγαν εμείς μόνο το λάζαρο παίζαμε..'ετσι τα κάλαντα ήταν αποκλειστικά προνόμια των αγοριών όπως και τόσα άλλα στο χωριό μας ( κάποτε θα το αλλάξουμε και αυτό)
...τα σπίτια ετοίμαζαν τις τσιγαρίδες τα γουρούνια έχουν σφαχτεί, τα λουκάνικα έτοιμα και κρεμασμένα στο πάτωμα, οι τηγανιές κομμένες περίμεναν να τελειώσει η νηστεία και να φαγωθούν σε ένα τηγάνι με πράσο και καψαλιστό ψωμί ( Θε μου τι νοστιμιά) επίσης τα παιδιά είχαν μαζί τους μια κλούτσα γυρισμένη ανάποδα και εκεί οι νοικοκυρές κρεμούσαν κλούρες..όλες οι γυναίκες ξυπνούσαν πολύ πρωί στα κόλιαντα και πήγαιναν στη καλή τη βρύση και έριχνε από μια κουλούρα ,αλίμονο όποια δε πήγαινε θα την έλεγαν τεμπέλα και οι βρυσες ήταν όλες γεμάτες κλούρες..αυτά τα ΄λίγα από μένα σας ευχόμαι χρόνια πολλά και καλές γιορτές σε όλους με υγεία!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου