θυμάμαι

τέτοιες μέρες στο χωριό παλιά δεν μπορούσες να βγεις έξω απο το χιόνι...οι γονείς μας άνοιγαν κουπό με τα λισγκάρια και ο γιαγιάδες μας έπλεκαν προπόδια..θυμάμαι έντονα που  μαζευόμασταν όλο το σόι και σφάζαμε τα καημένα τα γουρουνάκια..και μετά οι μαμάδες μας έφτιαχναν τηγανιά σε ένα τεράστιο τηγάνι και τσιγαρίδες..αχ αυτές οι τσιγαρίδες απο τότε έχω να φάω..ο παππούς με ένα καλάμι μας φούσκωνε τη φούσκα από το ζωάκι και μας την έδινε να παίξουμε κάτι σαν μπάλα..και παίζαμε δε σιχαινόμασταν..
θυμάμαι τον ήχο που κάνανε τα πόδια μου στο χιόνι και τον ήχο της ανάσας μου στο κρυο..θυμάμαι τα κρούσταλλα που κρέμονταν από τα σπίτια και τα σπάζαμε με την κλούτσα...θυμάμαι τον ήχο απο τα ξύλα στη σόμπα το βράδυ και το γκιούμι μονίμως πάνω... θυμάμαι τις καψάλες να ψήνονται και να τις τρώμε  με τυρί,,,θυμάμαι τις τρούμπες που φτιάχναμε και παίζαμε χιονοπόλεμο..θυμάμαι που κάναμε παγίδες μαζί με την αθανασία και τη σοφία για να πέσει η καημένη η γιαγιά η κατσαρίνινα ή η δημητρούλου!θυμάμαι την αδερφούλα μου και τον ξάδερφό μου τον γιωργάκη να παραφυλανε πότε θα έρθει ο παππούς απο τα πρόβατα και μας βρει έξω....θυμάμαι ναι και δεν πρέπει να ξεχάσω..καλά Χριστούγεννα!!!( ποτέ δε θα καταλάβω αυτό που λέει η γιαγιά μου η τσιλιλού οταν γεννήθηκε ο Χριστός πάγωσαν και σταμάτησαν τα νερά..άλλη θεολογία της γιαγιάς!!)