Τετάρτη 1 Ιουνίου 2011

Ένας καφές αλλιώτικος

  Αυτός ο καφές έχει μια άλλη γεύση, μια άλλη μυρωδιά, μια άλλη διαδικασία... Μέχρι την εποχή του 1950 -1955 ο καφές που πίνανε στο χωριό δεν ήταν ο καφές που ξέρουμε όλοι σήμερα. Αντί για κόκκους καφέ έπιναν κριθάρι, σιτάρι και ρεβίθι. Οι καρποί αυτοί περνούσαν από μία διαδικασία και κατέληγαν στα φλιτζάνια σαν καφές! 
ντ(ου)λάπι που ψηνόταν οι καρποί
  Αρχικά τοποθετούσαν τους καρπούς μέσα σε μία μεταλλική συσκευή που λεγόταν ντ(ου)λάπι και την τοποθετούσαν στα κάρβουνα, έτσι ώστε να καεί να ο καρπός και να γίνει μαύρος.  Το σκεύος αυτό μοιάζει όπως στην εικόνα.
  Στη συνέχεια θριματίζανε τους καμένους καρπούς με την "τσιούμα". Η τσιούμα είναι όπως το γουδί με το γουδοχέρι. Και τέλος τους κοσκινίζανε και αφαιρούσαν τα μεγάλα κομμάτια. Και ο καφές είναι έτοιμος να μπει στο μπρίκι (τζιουτζιουβές) με ζάχαρη ή χωρίς!!! 

6 σχόλια:

  1. ερώτηση: πως μπορούμε να πιούμε έναν τέτοιο καφέ σήμερα :[

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. απάντηση: έχεις ανοιχτή πρόσκληση να επισκεφτείς το χωριό, εκεί ίσως πείσουμε κάποιον να μας φτιάξει έναν... κατά τα άλλα δε σερβίρεται πια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Να κατι που το ακουω πρωτη φορα!!!!!!!!!!!!!Ηταν βαρυς καφες ξερουμε??να δοκιμασουμε γιατι οχι.κοιτα να δεις!!!
    Σοφια Τ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. δε νομίζω να ήταν βαρύς. Απ΄ ότι κατάλαβα δεν είχε καν γεύση καφέ. Περισσότερο το χρώμα ήταν και η αίσθηση ότι πίνουν καφέ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. μάλλον επειδή ο καφές ήταν είδος πολυτελείας για αυτό καβουρδίζανε κριθάρι...όσο για τον τζιουτζιουβέ τι λέξη και αυτή :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. cezve: τούρκικη, διαβάζετε τζισβέ, ειναι το μπρίκι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...