Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2012

ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ


                                    ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ
<<παρά-οιμος>> = κοντά στο δρόμο.
Στην αρχαία Ελλάδα οι προγονοί μας συνήθιζαν να γράφουν σε μικρά κομμάτια από μάρμαρο καθώς και σε κεραμικό υλικό σύντομες φράσεις τις οποίες και τοποθετούσαν στην άκρη του δρόμου.
Οι παροιμίες αποτελούν μέρος του λαογραφικού μας θησαυρού που μέσα από λιτές φράσεις αποδίδουν την λαϊκή σοφία. Παραδόθηκαν σε εμάς με τον προφορικό λόγο.
Παρακάτω παρουσιάζονται μικρές λακωνικές φράσεις της ντοπιολαλιάς μας που περιγράφουν την θετική η αρνητική πλευρά της ζωής.

Σι ξένου φαί άλας μη ρίχν(τ)ς.          

Σαν τα λάχανα στου τσ’κάλ(ι).

Η κυρά η Βαγγιλή απ’ τουν ύπνου στου φαί.

Μιγάλ(η) χαψιά φά(ει), τρανό λόγου μη λες.

Π’ αχείλ(ι) σ’ αχείλ(ι) μαθαίν’ χίλι(οι).

Τράνιψι η κουλουκύθα, στράβουσι κι του λιμό.

Τουν λύκου τουν ικούριβαν κ(ι)’ αυτός ίλιγι
 <<πάν, σκαπέτσαν τα πράτα.>>

Εμ γαλάτα, εμ μαλάτα, εμ τ’ αρνιά θηλκά.

Πιρσ’νά κουμμάτια, φιτ’σνιές χαψιές.

Όποιους αφκριέτι τα θκά τ’ ακούει.

Του καλό τ’ αρνί ’που δ(γ)ιό μάνις βζαίν(ει).

Ώρσαν ’ν αλ(ι)πού κ’ η αλ(ι)πού ’ν ουρά τ’ς.

 Όλα τα γρούνια μια μύτ’ έχν.

Γαμπρέ μπουτί είσι μύξαβους;
Είμι ’που του χειμώνα.
Ιγώ   τέτοιουν σι ξέρου κ’ απ’ του καλουκαίρ(ι). 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...